Κατάγματα Ισχίου

Τι είναι τα κατάγματα ισχίου;

Τα κατάγματα ισχίου συνήθως προκαλούνται μετά από πτώση ή άσκηση βίας στο εξωτερικό μέρος του ισχίου. Η οστεοπόρωση, η κακοήθεια (καρκίνος) και τα κατάγµατα κόπωσης είναι επίσης αιτίες που μειώνουν την οστική πυκνότητα και καθιστούν το ισχίο ευάλωτο στο κάταγµα. Συνεπώς, τα κατάγματα ισχίου συναντώνται κατά κανόνα σε ηλικιωμένους ασθενείς.

Σε νεαρές ηλικίες προκαλείται έπειτα από κάποιο σοβαρό ατύχημα. Τα κατάγματα ισχίου διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες, τα υποκεφαλικά, τα διατροχαντήρια και το υποτροχαντήρια.

Ποια είναι τα συνήθη συμπτώματα;

Τα συμπτώματα του κατάγματος ισχίου είναι τα εξής ( Εικ.1) :

• Πόνος στην εξωτερική επιφάνεια του ισχίου και στη βουβωνική περιοχή, που επιδεινώνεται, όσο ο ασθενής προσπαθεί να κάνει κάμψη ή στροφή του ισχίου.

Εικ.1 Πτώση και άλγος στην εξωτερική περιοχή του ισχίου

• Αδυναμία κίνησης

• Μώλωπες

• Παραμόρφωση του ποδιού, το πόδι δείχνει πιο κοντό και με εξωτερική στροφή.

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Η διάγνωση του κατάγματος ισχίου πραγματοποιείται από έμπειρο ορθοπεδικό σύμφωνα με τις ακτινογραφίες λεκάνης και μηραίου ή και αν ο γιατρός κρίνει απαραίτητο, σπάνια πάντως, με τη χρήση µαγνητικής ή αξονικής τοµογραφίας.

Ποιοι είναι οι μέθοδοι θεραπείας;

Ο χειρούργος ορθοπεδικός προτείνει την πιο αποτελεσματική θεραπεία λαμβάνοντας υπόψη τη φύση και τη θέση του κατάγματος, την ηλικία, την κατάσταση της υγείας καθώς και το ιατρικό ιστορικό του ασθενή. Συνήθως τα κατάγματα αντιμετωπίζονται με χειρουργική θεραπεία. Στη περίπτωση συγκεκριμένων τραυμάτων που θεωρούνται αρκετά σταθερά, συστήνεται ή αντιμετώπιση τους, με μη χειρουργική, συμβατική θεραπεία, που συνδυάζεται με συστηματική παρακολούθηση από τον γιατρό ώστε να μην υπάρξει επιδείνωση ή παρεκτόπιση τους. Επίσης, σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις ,ιδίως σε μη περιπατητικούς ασθενείς, η υγεία των οποίων ενδέχεται να επηρεαστεί από οποιαδήποτε μορφή αναισθησίας, η χειρουργική επέμβαση αποφεύγεται.

Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, η θεραπεία των καταγμάτων ισχίου γίνεται κατά κανόνα με χειρουργική επέμβαση και όσο πιο άμεσα γίνεται.

Τα υποκεφαλικά κατάγµατα σε ορισμένες περιπτώσεις, ιδίως σε νεαρή ηλικία και όταν δεν είναι παρεκτοπισμένα ιδιαιτέρως, αντιμετωπίζονται µε τη μέθοδο της κοχλίωσης µε αυλοφόρες βίδες (cannulated screws), οι οποίες τοποθετούνται διαδερµικά, ή µε μεγάλο ήλο που ολισθαίνει στο εσωτερικό της οπής µιας µεταλλικής πλάκας που καθηλώνεται µε βίδες στο µηριαίο.

Η πλειονότητα των υποκεφαλικών καταγμάτων αντιμετωπίζονται με ημιολική (Εικ.2) ή ολική αρθροπλαστική ισχίου, ανάλογα την ηλικία και τη γενική κατάσταση του ασθενή.

Εικ 2 : Ημιολικλή αρθοπλαστική σε υποκεφαλικό κάταγμα ισχίου

Τα διατροχαντήρια και τα υποτροχαντήρια καταγµάτα θεραπεύονται με δύο μεθόδους. Η πρώτη μέθοδος είναι η ενδοµυελική ήλωση. Ο ενδοµυελικός ήλος εισάγεται στον αυλό του µηριαίου µέσα από προσπέλαση και οπή που δημιουργείται στο άκρο του µείζονα τροχαντήρα σύμφωνα με ακτινολογική καθοδήγηση. Έπειτα, τοποθετείται ολισθαίνουσα βίδα διά του ήλου, η οποία επιτρέπει τη συμπίεση στο εσωτερικό του κατάγµατος. Η δεύτερη μέθοδος, η κλασσική, διενεργείται με ήλωση µε πλάκα και ολισθαίνοντα ήλο.

Εικ 3 : Ήλωση μηριαίου σε διατροχαντήριο κάταγμα ισχίου

Στις περισσότερες περιπτώσεις πλέον, προτιμάμε τη πρώτη μέθοδο, που ουσιαστικά λέγεται αλλιώς και μέθοδο ΜΙΡΟ με βιολογική οστεοσύνθεση, γιατί δε προχωράμε σε άνοιγμα της εστίας του κατάγματος, αλλά δίνουμε έμφαση στην έμμεση ανάταξη, στην ευθυγράμμιση και σταθερή οστεοσύνθεση του κατάγματος αφήνοντας ανέπαφο το περιβάλλον του κατάγματος. Η συγκεκριμένη μέθοδος θεραπείας εξατομικεύεται σε κάθε περίπτωση.

Στα κατάγματα του ισχίου συστήνεται κυρίως η κλειστή διατροχαντήρια ενδομυελική ήλωση και σπανίως η χρήση ειδικών ολισθαινόντων πλακών.

Τι περιλαμβάνει το μετεγχειρητικό στάδιο;

Ο ασθενής από την επόμενη μέρα από το χειρουργείο κινητοποιείται με μερική φόρτιση του σκέλους, έτσι ώστε να αρχίζει να κάνει πράγματα πρώτης ανάγκης , όπως να πηγαίνει στην τουαλέτα. Παραμένει στο νοσοκομείο, ουσιαστικά μία με τρείς μέρες, μέχρι να σταθεροποιηθεί η γενικότερη κατάσταση της υγείας του. Με την αποχώρηση του από το νοσοκομείο, εφαρμόζει ειδικό πλάνο αποκατάστασης που διαμορφώνεται από το γιατρό. Το πλάνο περιλαμβάνει αντιπηκτική αγωγή, χρήση ελαστικών καλτσών διαβαθµισµένης συμπίεσης και παυσίπονων επί πόνου.

Μετά τη περίοδο 6 εβδομάδων, απαιτείται νέος ακτινολογικός έλεγχος καθώς και κίνηση του ασθενούς με τη χρήση βοηθημάτων «Π» ή πατερίτσες. Κατάλληλες ασκήσεις προτείνονται από το γιατρό για τη σταδιακή επαναφορά του ασθενή στη καθημερινότητα.

Ο Ιωάννης Τσαπακίδης είναι εξειδικευμένος ορθοπεδικός ιατρός, υποψήφιος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, με πολύχρονη εμπειρία στην αθλητική ορθοπεδική κάλυψη. Για οποιαδήποτε απορία σχετικά με τα κατάγματα ισχίου, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε με τον έμπειρο γιατρό Ιωάννη Τσαπακίδη και να κλείσετε το ραντεβού σας.