This website uses cookies so that we can provide you with the best user experience possible. Cookie information is stored in your browser and performs functions such as recognising you when you return to our website and helping our team to understand which sections of the website you find most interesting and useful.
Σύνδρομο Κοιλιακών Προσαγωγών
Τί είναι το σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών;
Το σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών αποτελεί μία πάθηση που τη συναντάμε κυρίως σε αθλητές που ασχολούνται με αθλήματα που έχουν ξαφνικές αλλαγές κατεύθυνσης. Επιδεινώνεται από τη σωματική δραστηριότητα και συνήθως περιορίζει την αθλητική απόδοση. Ονομάζεται αλλιώς και κήλη του αθλητή και αναπτύσσεται λόγω πολλών προβλημάτων, τα οποία έχουν ως αποτέλεσμα την εμφάνιση πόνου στη βουβωνική χώρα.
Η βουβωνική χώρα είναι η μεταβατική περιοχή μεταξύ της κοιλιάς και των κάτω άκρων, η οποία αποτελείται από συνδέσμους, μύες και τένοντες. Αν κάποιο από τα προαναφερθέντα τραυματιστεί ή εξασθενίσει, τότε εμφανίζεται πόνος στην περιοχή του βουβώνα. (Εικ.1)
Εικόνα 1: Ανατομία κοιλιακών μυών και βουβωνικής περιοχής
Ποια συμπτώματα εμφανίζει το σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών;
Αρχικά τα συμπτώματα είναι μονομερή και μπορεί να εμφανιστούν εντονότερα μετά από συνεχή πίεση κατά την αθλητική άσκηση. Σε προχωρημένα στάδια της παθολογίας, επηρεάζεται ακόμα και η καθημερινή ζωή του ατόμου.
Τα συνηθέστερα συμπτώματα (Εικ.2) είναι τα ακόλουθα:
· Πόνος στην βουβωνική χώρα.
· Πόνος στο κάτω τμήμα των κοιλιακών.
· Φλεγμονή με έντονο πόνο στους προσαγωγούς.
· Φλεγμονή με έντονο πόνο στην ηβική σύμφυση.
· Πόνος στους όρχεις.
· Έντονο αίσθημα κόπωσης και βάρους στην περιοχή των κοιλιακών μυών και των προσαγωγών
Εικόνα 2: Περιοχή που εμφανίζονται τα συμπτώματα του συνδρόμου κοιλιακών προσαγωγών.
Εικόνα 3: LeBron James , ο οποίος υπέστη σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών το 2018
Οι τραυματισμοί στους οποίους αναφερόμαστε είναι αρκετά συχνοί στον αθλητικό χώρο και απαιτούν άμεση αντιμετώπιση προκειμένου οι αθλητές να μπορέσουν να επανέλθουν στο αρχικό επίπεδο απόδοσης τους (Εικ.3). Η έγκαιρη διάγνωση και ο κατάλληλος ειδικός ιατρός αποτελούν την κινητήριο δύναμη για την άμεση αποκατάσταση του προβλήματος.
Πώς πραγματοποιείται η διάγνωση;
Η διάγνωση βασίζεται στην κλινική εξέταση, όπου ο γιατρός βλέπει αν η στάση του σώματος είναι σωστή, εκτιμάει την κινητικότητα των ισχίων και των κοιλιακών μυών και εντοπίζει την περιοχή στην οποία βρίσκεται η μέγιστη ευαισθησία. Γι’ αυτό το λόγο ο ασθενής αρχικά εξετάζεται σε όρθια θέση και στη συνέχεια γίνεται ενδελεχής κλινική εξέταση της περιοχής των κοιλιακών και της λεκάνης του ασθενούς.
Η πάθηση αυτή είναι ιδιαίτερα ύπουλη και οι ασθενείς πολλές φορές φτάνουν καθυστερημένα στον ιατρό, καθώς συνήθως ξεκινάει με ήπιο πόνο στην περιοχή των προσαγωγών ή των κοιλιακών μυών και συνεχίζουν να αθλούνται χωρίς να δίνουν ιδιαίτερη σημασία. Σημαντικό ρόλο για τον ακριβή εντοπισμό διαδραματίζουν οι εξετάσεις όπως ακτινογραφίες και ιδιαίτερα η μαγνητική τομογραφία. Η ανατομία της περιοχής είναι αρκετά πολύπλοκη και σε συνδυασμό με την ύπαρξη παραπάνω από έναν τραυματισμών, το έργο του γιατρού γίνεται αρκετά δύσκολο. Η επιλογή του σωστού κι έμπειρου ορθοπεδικού είναι πολύ σημαντική.
Ποια θεραπεία ακολουθείται για την αντιμετώπιση των κοιλιακών προσαγωγών;
Η θεραπεία εξαρτάται πάντοτε από την κλινική και απεικονιστική εικόνα της εξέτασης. Στις περισσότερες περιπτώσεις η συντηρητική θεραπεία είναι το πρώτο εγχείρημα για την αντιμετώπιση του τραυματισμού ειδικά αν βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο. Στην περίπτωση αυτή ο αθλητής οφείλει να απέχει από τον αθλητικό χώρο για όσες μέρες χρειαστεί, προκειμένου να ξεκουραστεί και να μην ασκείται πίεση στο σημείο της φλεγμονής. Η αποχή από αθλητικές δραστηριότητες μπορεί να φτάσει από 6 έως και 12 εβδομάδες, ανάλογα το στάδιο που βρίσκεται ο αθλητής. Συνδυαστικά λειτουργεί η χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων από το στόμα και σωστή φυσικοθεραπευτική αγωγή.
Πολλές φορές, ιδίως σε επαγγελματίες αθλητές, όταν υπάρχουν και οστικά οιδήματα στην περιοχή της ηβικής σύμφυσης ή των ηβικών κλάδων, έχει απόλυτη ένδειξη η χρήση του υπερβαρικού οξυγόνου που γίνεται σε ειδικούς θαλάμους αποσυμπίεσης. Στη συνέχεια, χρειάζονται ειδικές φυσικοθεραπευτικές πράξεις, όπως διαμαγνητική αντλία, Human– tecar , ανάλογα και με το στάδιο της πάθησης, ώστε με την κατάλληλη κινησιοθεραπεία και προοδευτική και υπό παρακολούθηση ενδυνάμωσης της περιοχής να μπορέσει ο αθλητής προοδευτικά να μπει σε δραστηριότητες.
Στη θεραπευτική φαρέτρα που έχουμε είναι και οι ενέσεις με Βλαστοκύτταρα (PRP ) στην περιοχή του τραυματισμού, ιδίως σε επαγγελματίες αθλητές.
Η χειρουργική θεραπεία απαιτείται μόνο στην περίπτωση όπου η συντηρητική μέθοδος δεν ήταν αρκετή για την αντιμετώπιση της πάθησης. Μόνο στην περίπτωση όπου υπάρχει ρήξη τενόντων ο γιατρός επεμβαίνει απευθείας χειρουργικά. Το χειρουργείο πραγματοποιείται είτε με ανοιχτή χειρουργική επέμβαση, είτε με τη λαπαροσκοπική μέθοδο, με τη δεύτερη να υπερισχύει καθώς παρουσιάζει καλύτερα αποτελέσματα.
Μετεγχειρητικά ο ασθενής θα πρέπει να ακολουθήσει αυστηρά τις οδηγίες του ειδικού ορθοπεδικού. Πρέπει να σημειωθεί πως η επάνοδος του στην πρότερη αθλητική του κατάσταση μπορεί να χρειαστεί ακόμα και μήνες, ανάλογα με τη φύση του προβλήματος.
Ο Ορθοπεδικός Χειρουργός Ιωάννης Τσαπακίδης αναλαμβάνει κι αντιμετωπίζει με πλήρη αποτελεσματικότητα τις αθλητικές παθήσεις. Είναι εξαιρετικά έμπειρος, ενώ παράλληλα αποτελεί μέλος συλλόγων που καλύπτουν Ορθοπεδικά μεγάλες αθλητικές ομάδες. Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε μαζί του και κλείστε το ραντεβού σας.