Σκολίωση

Με τον όρο σκολίωση αναφερόμαστε στην τρισδιάστατη παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης (ΣΣ), με πιο συχνή την πλάγια κλίση. Η σκολίωση παρατηρείται συνήθως λίγο πριν την εφηβική ηλικία, κατά την περίοδο της ταχείας ανάπτυξης του παιδιού, και αποτελεί μια εξαιρετικά συχνή πάθηση της ΣΣ.

Άλλες περιπτώσεις όπου μπορεί να παρουσιαστεί σκολίωση είναι:

· Μυϊκή δυστροφία (Νευρομυϊκή σκολίωση)

· Κάποια ανατομική ανωμαλία ήδη από τη γέννηση του ατόμου ( Συγγενής σκολίωση)

· Έπειτα από εγκεφαλική παράλυση

Ωστόσο, ο συχνότερος τύπος σκολίωσης είναι η ιδιοπαθής σκολίωση της οποίας τα αίτια δε μπορούν εύκολα να εντοπιστούν.

Διάκριση παιδικής και ενήλικης μορφής σκολίωση

Η κυριότερη διαφορά ανάμεσα στη σκολίωση παιδικής μορφής και τη σκολίωση ενήλικης μορφής είναι ότι στη δεύτερη περίπτωση η πάθηση εκδηλώνεται με πόνο.
Η παρουσία πόνου οδηγεί τους ασθενείς στην αναζήτηση ιατρικής βοήθειας για την αντιμετώπιση του προβλήματός τους.

Η σκολίωση που εμφανίζεται κατά την παιδική ηλικία και δεν αντιμετωπίζεται εξαρχής, με την πάροδο του χρόνου επιδεινώνεται και οι παραμορφώσεις που δημιουργούνται στην σπονδυλική στήλη έχουν ως αποτέλεσμα τη δυσχέρεια της καθημερινότητας του ασθενούς. Όσο ο δίσκος αλλοιώνεται, ο ασθενής ενδέχεται να εμφανίσει νευρολογικά συμπτώματα, ως αποτέλεσμα της πίεσης των νεύρων.

Αίτια σκολίωσης

Όπως αναφέρουμε παραπάνω, η μορφή σκολίωσης που παρατηρείται πιο συχνά στα ενήλικα άτομα είναι η ιδιοπαθής και, όπως περιγράφει το όνομά της, τα αίτιά της δεν δύναται να αναγνωριστούν.

Συμπτώματα σκολίωσης

Τα συμπτώματα σκολίωσης που συναντάμε πιο συχνά είναι τα εξής:

• Απώλεια ύψους
• Ανισορροπία των ώμων
• Προεξοχή ενός ώμου ή ισχίου προς τα έξω
• Κλίση του σώματος προς τη μία πλευρά
• Έντονος πόνος στις οπίσθιες σπονδυλικές αρθρώσεις
• Ασυμμετρία φόρτισης και αλλοίωσης των μεσοσπονδύλιων δίσκων
• Στένωση στους σπονδύλους
• Νευρολογικές διαταραχές

Ένας συνδυασμός των παραπάνω συμπτωμάτων και η χαλάρωση των συνδέσμων και μυών τείνουν στην εμφάνιση φθοράς της σπονδυλικής στήλης σε όλο το μήκος της.

Αποτελεσματική αντιμετώπιση “μικρής” σκολίωσης

Η θεραπεία την οποία πρέπει να ακολουθήσει ένα άτομο που πάσχει από σκολίωση εξαρτάται από παράγοντες όπως οι παρακάτω:

· Ηλικιακή ομάδα στην οποία βρίσκεται

· Μέγεθος του κυρτώματος που έχει δημιουργηθεί

· Ασυμμετρία του σώματος του ασθενούς

· Συχνότητα με την οποία επαναλαμβάνονται τα συμπτώματα

Πιο συγκεκριμένα, εάν πρόκειται για σκολίωση που γίνεται αντιληπτή κατά την παιδική ή ενήλικη νεότερη ηλικία η αντιμετώπισή της είθισται να περιορίζεται σε φαρμακευτική αγωγή και φυσικοθεραπεία, ιδίως όταν είναι μικρή. Εφόσον ο πόνος είναι μικρός ή ανύπαρκτος κατά τη σκολίωση σε παιδική ηλικία, ένα πρόγραμμα ειδικά διαμορφωμένων ασκήσεων με απώτερο σκοπό την μυϊκή ενδυνάμωση θα συμβάλει στην ελάττωση του πόνου.

Εάν η σκολίωση είναι πάνω από 17-18 μοίρες και το παιδί έχει ακόμα προσδόκιμο να ψηλώσει κι άλλο γίνεται η σύσταση για να φορέσει το παιδί ειδικούς θώρακο – οσφυϊκούς κηδεμόνες, για 18-20 ώρες την ημέρα, μέχρι την ενηλικίωσή του. Τα υλικά πλέον είναι πιο δεκτικά από τα παιδιά και ελαφριά, οπότε γίνονται συνήθως ανεκτά από αυτά .Ο κηδεμόνας θεωρείται απαραίτητο σε αυτές τις περιπτώσεις, καθώς η ιδιοπαθής σκολίωση αυξάνει, όσο αυξάνεται το ύψος του παιδιού, οπότε είναι καλό να αναχαιτιστεί η σκολίωση μέχρι το παιδί να ενηλικιωθεί, για να μην έχει πρόβλημα αργότερα στη ζωή του.

Αποτελεσματική αντιμετώπιση “μεγάλης” σκολίωσης

Στην κατηγορία της μεγάλης σκολίωσης εντάσσεται η σκολίωση μεγαλύτερη των 50 μοιρών στην οποία καλπάζουν οι υποτροπές και η συχνή εκδήλωση και, κατ’ επέκταση, η επιδείνωση των συμπτωμάτων. Στην περίπτωση αυτή, είναι αναγκαία η χειρουργική επέμβαση από εξειδικευμένο ορθοπεδικό ιατρό.

Τα σύγχρονα και αποτελεσματικά μέσα που χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με την επιδεξιότητα του γιατρού μπορούν να φέρουν άριστα αποτελέσματα και ο ασθενής να απαλλαχθεί άμεσα από τα συμπτώματα. Χειρουργική επέμβαση μπορεί να πραγματοποιηθεί όχι μόνο σε περιπτώσεις που χρήζουν άμεσης ανάγκης αλλά και σε περιπτώσεις όπου ο ασθενής επιθυμεί αισθητική βελτίωση της εικόνας της σπονδυλικής του στήλης αλλά και σε περίπτωση πρόληψης για ενδεχόμενη επιδείνωση της πάθησης.

Η πιο σύγχρονη μέθοδος για την αντιμετώπιση μεγάλων και δύσκαμπτων κυρτωμάτων είναι η ελάχιστα επεμβατική πλάγια σπονδυλοδεσία και στη συνέχεια η οπίσθια σπονδυλοδεσία.

Εικόνα 1

Τι είναι η ελάχιστα επεμβατική σπονδυλοδεσία;

Στόχος της συγκεκριμένης επέμβασης είναι η αποκατάσταση του κυρτώματος και η εδραίωσή του στην καλύτερη δυνατή θέση, με τη χρήση ειδικών υλικών. Για την επιτυχία αυτού, πραγματοποιείται τοποθέτηση κλωβών οι οποίοι τοποθετούνται μεταξύ των εκφυλισμένων δίσκων με σκοπό αυτοί να μην μετακινούνται στο εξής.

Η συγκεκριμένη επέμβαση υλοποιείται με πλάγια προσπέλαση MIS (Minimally Invasive Surgery).

Μη διστάσετε να επικοινωνήσετε με τον εξειδικευμένο ορθοπεδικό Δρ. Ιωάννη Τσαπακίδη προκειμένου να σας προτείνει το κατάλληλο θεραπευτικό πλάνο με βάση τις ανάγκες σας.