Εκτινασσόμενος δάκτυλος

Το έλυτρο των τενόντων προσφύεται στα οστά των δακτύλων και διατηρούν τον τένοντα στη θέση του καθώς αυτός βρίσκεται σε κίνηση. Οι ιστοί που συνδέουν τους μύες με τα οστά ονομάζονται τένοντες και αποτελούν τη συνέχεια των μυών. Όταν οι μύες αυτοί συσπαστούν, οι τένοντες «έλκουν» τα οστά. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο κινούνται τα διάφορα μέλη του σώματος.

Τι είναι ο εκτινασσόμενος δάκτυλος;

Οι μύες που κινούν τα δάκτυλα του χεριού βρίσκονται στο αντιβράχιο. Oι καμπτήρες (μικροί τένοντες) εκφύονται από τους μύες και αφού περάσουν από τον καρπό του χεριού, καταφύονται στα οστά των δακτύλων. Οι καμπτήρες είναι υπεύθυνοι για την κίνηση των δακτύλων όσον αφορά το κλείσιμό τους. Επομένως, όταν λυγίζουμε ή τεντώνουμε τα δάκτυλά μας, οι καμπτήρες γλιστρούν εντός του τενόντιου ελύτρου, το οποίο κρατάει τον τένοντα στη θέση ενισχύοντας τη δράση του.

Εκτινασσόμενος δάκτυλος (ή trigger finger) ονομάζουμε αλλιώς τη στενωτική τενοντοελυτρίτιδα, την πάθηση κατά την οποία το δάχτυλο «μαγκώνει» – «κλειδώνει».

Τι προκαλεί τον εκτινασσόμενο δάκτυλο;

Τα κύρια αίτια του εκτινασσόμενου δάκτυλου δεν είναι γνωστά. Ωστόσο, υπάρχουν παράγοντες οι οποίοι συντείνουν στην εμφάνισή του. Συγκεκριμένα:

• Η πάθηση εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες απ’ ότι τους άνδρες.
• Η πάθηση εμφανίζεται κυρίως σε άτομα ηλικίας μεταξύ 40 και 60 ετών
• Εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα που νοσούν από παθολογίες, όπως ο διαβήτης ή η ρευματοειδής αρθρίτιδα.
• Η πάθηση είναι πολύ πιθανό να εμφανιστεί μετά από υπέρχρηση του χεριού και των δακτύλων.

Ποια είναι τα συμπτώματα της πάθησης;

Συνήθως τα συμπτώματα της πάθησης ακολουθούν μετά από μία περίοδο έντονης χρήσης του χεριού και των δακτύλων και περιλαμβάνουν:

• Πόνο κατά την κάμψη ή την έκταση του δακτύλου
• Οίδημα
• Επώδυνη διόγκωση στην παλάμη
• Αίσθημα παγίδευσης («κλικ») και απελευθέρωσης κατά την κίνηση του δακτύλου του. Το συγκεκριμένο σύμπτωμα τείνει να χειροτερεύει μετά από περιόδους ακινησίας, όπως όταν ο ασθενής ξυπνά το πρωί. Εφόσον ο ασθενής αρχίσει να κινεί τα δάκτυλά του, τόσο πιο ευκίνητα γίνονται.
• Σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις το δάκτυλο είναι πιθανόν να μην ανοίγει ούτε εάν του ασκηθεί μεγάλη δύναμη.

Πώς πραγματοποιείται η κλινική εξέταση;

Ο ορθοπεδικός θα διαγνώσει τον εκτινασσόμενο δάκτυλο συζητώντας με τον ασθενή σχετικά με τα συμπτώματα που παρουσιάζει και εξετάζοντας το δάκτυλο. Περαιτέρω εξετάσεις ή ακτινογραφίες δεν χρειάζονται.

Ποια είναι η θεραπεία για τον εκτινασσόμενο δάκτυλο;

Eάν τα συμπτώματα που παρουσιάζει ο ασθενής είναι ήπια, η θεραπεία που θα ακολουθηθεί είναι συντηρητική. Πιο συγκεκριμένα:

• Ανάπαυση του χεριού και των δακτύλων
• Ο ιατρός σας μπορεί να σας συστήσει τη χρήση νάρθηκα, ο οποίος θα κρατάει το δάκτυλό σε μια ουδέτερη θέση ανάπαυσης
• Mείωση των δραστηριοτήτων που επιβαρύνουν τη φλεγμονή
• Τοπική έγχυση κορτιζόνης
• Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα ή παυσίπονα για την αντιμετώπιση του πόνου

Ωστόσο, σε περίπτωση που τα συμπτώματα δεν υποχωρούν με την συντηρητική θεραπεία ή υποχωρούν παροδικά, τότε συστήνεται η χειρουργική θεραπεία.

Η απόφαση να υποβληθεί ο ασθενής σε χειρουργείο είναι προσωπική και βασίζεται στο κατά πόσο ενοχλητικά είναι τα συμπτώματα. Εάν όμως το δάκτυλό παραμένει «παγιδευμένο» σε κάμψη, τότε, η χειρουργική θεραπεία ενδείκνυται για την αποφυγή μιας μόνιμης δυσκαμψίας του δακτύλου.

Στόχος της χειρουργικής αντιμετώπισης είναι η διάνοιξη του ελύτρου ώστε ο τένοντας να γλιστράει ελεύθερα εντός του. Η επέμβαση πραγματοποιείται με τοπική έγχυση αναισθητικού και δεν απαιτείται η παραμονή του ασθενούς στο νοσοκομείο μετά το τέλος της επέμβασης.

Πιο συγκεκριμένα, η επέμβαση πραγματοποιείται μέσω μιας μικρής τομής στην παλάμη και διατέμνεται με το νυστέρι η οροφή του ελύτρου, έχοντας ως αποτέλεσμα να αίρονται τα σημεία πίεσής του. Κατόπιν αυτού, ο τένοντας έχει τον απαραίτητο χώρο ώστε να ολισθαίνει χωρίς εμπόδια μέσα στο έλυτρό του.

Τι ακολουθεί μετεγχειρητικά;

Όλοι οι ασθενείς μπορούν να κινήσουν τα δάκτυλά αμέσως μετά το τέλος της επέμβασης. Ωστόσο, μερικές φορές μπορεί να παρουσιαστεί οίδημα και ελαφρύς πόνο, ο οποίος βέβαια αντιμετωπίζεται εύκολα και άμεσα. Η ανάρρωση είναι πλήρης εντός του διαστήματος 2 με 3 εβδομάδων, εκτός από πολύ σπάνιες περιπτώσεις στις οποίες το οίδημα μπορεί να παραμείνει για 1 με 2 μήνες μετά την επέμβαση. Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι σε περίπτωση που το δάκτυλο του ασθενούς είναι αρκετά δύσκαμπτο πριν την επέμβαση, η φυσικοθεραπεία και οι ασκήσεις δακτύλων θα βοηθήσουν αρκετά στην χαλάρωση της δυσκαμψίας και στην πλήρη επάνοδο στην καθημερινότητα του ασθενή μετά την επέμβαση.