This website uses cookies so that we can provide you with the best user experience possible. Cookie information is stored in your browser and performs functions such as recognising you when you return to our website and helping our team to understand which sections of the website you find most interesting and useful.

Υμενίτιδα ισχίου
Τι ορίζεται ως υμενίτιδα ισχίου;
Ως υμενίτιδα ισχίου ορίζεται η πάθηση κατά την οποία εκδηλώνεται φλεγμονή στον αρθρικό υμένα του ισχίου (Εικ.1). Πρόκειται για μια κατάσταση παροδική και αυτοϊώμενη και αποτελεί τη συχνότερη αιτία εκδήλωσης χωλότητας κυρίως στα παιδιά από τριών έως δέκα ετών. Ενδέχεται να εμφανιστεί σε ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας και σε βρέφη, αλλά με μικρότερη συχνότητα. Τέλος, ως προς το φύλο τα αγόρια εμφανίζουν υμενίτιδα ισχίου δύο φορές συχνότερα από τα κορίτσια.

Εικ. 1: Άσηπτη φλεγμονή του υμένα του ισχίου
Ποια είναι τα αίτια εμφάνισης της υμενίτιδας ισχίου;
Τα αίτια πρόκλησης της υμενίτιδας ισχίου δεν έχουν καθοριστεί με ακρίβεια. Όμως, διάφοροι παράγοντες έχουν ενοχοποιηθεί για την πρόκλησή της. Πιο συγκεκριμένα, η υμενίτιδα ισχίου ενδέχεται να εκδηλωθεί εξαιτίας των παρακάτω παραγόντων:
- Ιογενής λοίμωξη
- Βακτηριακή λοίμωξη
- Τραυματισμοί του ισχίου μικρής έντασης
- Υπέρχρηση της άρθρωσης του ισχίου
- Αλλεργική αντίδραση
Το 1/3 των ασθενών με υμενίτιδα ισχίου πριν την εκδήλωσή της έχει πρόσφατο ιστορικό ιογενούς λοίμωξης του ανώτερου αναπνευστικού, συνήθως 15 με 20 μέρες πριν. Επίσης, συχνή είναι η εκδήλωση υμενίτιδας ισχίου σε παιδιά που μόλις έχουν αναρρώσει από φαρυγγίτιδα, αμυγδαλίτιδα ή ωτίτιδα.
Με ποια συμπτώματα εμφανίζεται η υμενίτιδα ισχίου;
Το βασικό σύμπτωμα της υμενίτιδας ισχίου είναι η εκδήλωση πόνου στο ισχίο ή και στον μηρό. Σε κάποιες περιπτώσεις μερικοί ασθενείς αναφέρουν και πόνο στο γόνατο, που συνήθως είναι αντανακλαστικός από το ισχίο. Ο πόνος είναι έντονος και ετερόπλευρος, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα την εκδήλωση χωλότητας. Πολλά παιδιά εξαιτίας του πόνου αρνούνται να βαδίσουν (Εικ.2).

Εικ. 2: Έντονο άλγος την περιοχή του ισχίου
Εκτός από την εκδήλωση πόνου στο πάσχον ισχίο, ο ασθενής με υμενίτιδα ισχίου ενδέχεται να εκδηλώσει τα παρακάτω συμπτώματα:
- Εκδήλωση ευαισθησίας στην πρόσθια επιφάνεια του ισχίου
- Περιορισμός του εύρους κίνησης της άρθρωσης
- Εμφάνιση υδράρθρου
- Εμφάνιση πόνου στις ακραίες θέσεις του ισχίου
- Χαμηλός πυρετός (σχετικά σπάνια)
Πώς πραγματοποιείται η διάγνωση;
Η κλινική εικόνα του ασθενούς με υμενίτιδα ισχίου χαρακτηρίζεται από τη διατήρηση του άκρου σε κάμψη και έξω στροφή, καθώς η θέση αυτή προσφέρει ανακούφιση. Για μια έγκυρη διάγνωση είναι απαραίτητη η λήψη ενός λεπτομερούς ιστορικού και η κλινική εξέταση του ασθενούς. Κατά την κλινική εξέταση υπάρχει σαφής μειωμένη απαγωγή του ισχίου σε σύγκριση και με το άλλο (Εικ.3).

Εικ. 3: Μειωμένη απαγωγή του πάσχοντος ισχίου
Στη συνέχεια, η διενέργεια ακτινογραφίας ή υπερηχογραφήματος ισχίου είναι απαραίτητη για την τελική διάγνωση (Εικ.4).

Εικ 4: Υγρό στην άρθρωση του ισχίου στον υπέρηχο
Σε πολλές περιπτώσεις για τον αποκλεισμό σοβαρότερων καταστάσεων (π.χ. σηπτική αρθρίτιδα ισχίου) είναι απαραίτητη η διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας ή σπινθηρογραφήματος. Η παρακέντηση της άρθρωσης υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση σε κάποιες περιπτώσεις είναι απαραίτητη, για τον αποκλεισμό της σηπτικής αρθρίτιδας, σε σπάνιες περιπτώσεις.
Τέλος, για την τελική διάγνωση ενδέχεται να απαιτηθούν και αιματολογικές εξετάσεις για τον αποκλεισμό βακτηριακών λοιμώξεων ή κάποιας μορφής παιδικής αρθρίτιδας.
Ποια είναι η κατάλληλη θεραπεία για την αντιμετώπισή της;
Όπως προαναφέρθηκε, η υμενίτιδα ισχίου πρόκειται για μια αυτοϊώμενη νόσο και τα συμπτώματά της υποχωρούν σταδιακά μετά το πέρας μερικών εβδομάδων. Η ανακούφιση των ασθενών μπορεί να επιτευχθεί με τα παρακάτω συντηρητικά μέτρα:
- Ανάπαυση
- Σε εμμένουσες περιπτώσεις δερματική έλξη και παραμονή στο κρεβάτι για 2-3 ημέρες.
- Περιορισμός της βάδισης και της καθημερινής δραστηριότητας
- Χορήγηση αναλγητικών φαρμάκων
Για την αντιμετώπιση του πόνου συνιστάται η χορήγηση παρακεταμόλης και ιβουπροφαίνης. Η χορήγηση ασπιρίνης σε ασθενείς κάτω των 16 ετών θα πρέπει να αποφεύγεται. Εφαρμόζοντας τα μέτρα που προαναφέρθηκαν, τα συμπτώματα υποχωρούν περίπου μέσα σε 2-5 μέρες.
Για την πλήρη ανάρρωση του ασθενούς συνήθως απαιτούνται περίπου δύο εβδομάδες και μετά το πέρας αυτού του χρονικού διαστήματος, ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει στις καθημερινές του δραστηριότητες. Τέλος, η επιστροφή στις αθλητικές δραστηριότητες πραγματοποιείται 3-4 εβδομάδες μετά την πλήρη ύφεση των συμπτωμάτων.
Ο Ορθοπαιδικός Ιωάννης Τσαπακίδης έχει τεράστια εμπειρία στην αντιμετώπιση ορθοπεδικών παθήσεων και ειδικότερα παθήσεων του ισχίου. Επικοινωνήστε μαζί μας για να κλείσετε το ραντεβού σας και να λάβετε από τον Δρ. Τσαπακίδη εξατομικευμένη διάγνωση και την κατάλληλη θεραπεία για το ορθοπαιδικό σας πρόβλημα.